Transmissie: 1 versnellingen, Automaat
Aantal cilinders: 1
Ledig gewicht: 179 kg
Wielbasis: 148 cm

De BMW C1-serie is een kleine serie overdekte scooters (Enclosed Narrow Vehicles) van het merk BMW, die in heel Europa zonder helm bestuurd mochten worden (behalve in U.K., daar was het wel verplicht) en geproduceerd werden door de Italiaanse carrosseriebouwer Bertone. BMW noemde het een "Urban Mobility Vehicle".
In de jaren negentig begonnen scooters snel aan populariteit te winnen. In 1993 presenteerde BMW tijdens de IAA (Internationale Automobil Ausstellung) in Frankfurt een aantal spectaculaire nieuwe modellen, zoals de R 1100 GS en de F 650. Er stond echter ook een studiemodel van een overkapte scooter die toen al de typenaam "C1" droeg.
De constructie van de uiteindelijke versie was ten opzichte van het eerste studiemodel flink gewijzigd. De voorvork was vervangen door een klein teleleverexemplaar met twee forse vorkstabilisatoren tussen de vorkpoten. De cabine (door BMW "Safety Cell" genoemd) was helemaal omgeven door framebuizen. Er waren twee autogordels aan boord, die over de borst gekruist gedragen moesten worden. Met een hendel aan het stuur konden de gordels ontkoppeld worden, als dat wanneer de C1 op zijn zij lag, niet mogelijk mocht zijn. Als extra veiligheid kon de motor, wanneer de gordels niet vast zaten, niet meer dan 3.000 tpm draaien. Omdat de centrifugaalkoppeling pas koppelde bij 3.500 tpm, kon er dus ook niet worden gereden. Het rijden zonder helm was in 1998 in Duitsland al toegestaan.
Hoewel in vrijwel heel Europa de invoering van de ontheffing voor de helmplicht vrij vlot ging, duurde het in Nederland tot 1 januari 2002 alvorens de machine hier legaal zonder helm bestuurd kon worden.
De C1 had een aluminium kokerbalkenframe dat van het balhoofd naar de bevestiging van de achtervork liep. Daaromheen was een buizenstelsel aangebracht, dat de Safety Cell vormde. Het voorspatbord bestond uit een met schuim gevuld polypropyleen absorptiestuk dat samen met de telelevervork als kreukelzone diende. Dit moest, dankzij het feit dat het spatbord ter hoogte van het zwaartepunt was aangebracht, ook voorkomen dat de machine over de kop zou slaan bij een frontale botsing. Mocht dat toch gebeuren, dan konden de over de cabine lopende buizen een kracht van 2.000 kg dragen.
Er was een Rotax-viertaktmotor met brandstofinjectie en een geregelde driewegkatalysator toegepast. De motor en de Continu variabele transmissie vormden samen één geheel, waarna de aandrijving via een riem naar het achterwiel ging.
De uitrusting van de C1-modellen was vrij uitgebreid, zeker voor een scooter. De meeste zaken waren echter wel als optie leverbaar, zoals handvatverwarming, stoelverwarming, een radio/cd-speler (met luidsprekers in de hoofdsteun), een GSM-houder, een navigatiesysteem, een demontabel zonnedakje, ruitverbreders, een achterruit en een topkoffer in plaats van duozitplaats.
De "Executive"-